- wprawić w ruch
- • put in action
Słownik polsko-angielski dla inżynierów. 2013.
wprawić w ruch
Look at other dictionaries:
ruch — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonująca się w czasie zmiana położenia obiektu względem wyróżnionego układu odniesienia; bieg, lot, obieg, poruszanie się, przemieszczanie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wprawić — coś w ruch zob. ruch 5 … Słownik frazeologiczny
ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat … Słownik języka polskiego
ruch — 1. Być w ciągłym ruchu «prowadzić ożywiony tryb życia, krzątać się, biegać, zajmować się wieloma sprawami»: Jesteś w ciągłym ruchu, zabiegana, zaaferowana, pracująca nierówno „zrywami”, zamyślasz się (...) a potem nagle znowu okazujesz niezwykłą… … Słownik frazeologiczny
wprawiać – wprawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w ruch {{/stl 13}}{{stl 7}} spowodować, że coś zacznie działać, poruszać się, pracować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprawnym ruchem wprawił w ruch maszynę. Wiatr wprawił w ruch skrzydła wiatraka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
nakręcić — dk VIa, nakręcićcę, nakręcićcisz, nakręcićkręć, nakręcićcił, nakręcićcony nakręcać ndk I, nakręcićam, nakręcićasz, nakręcićają, nakręcićaj, nakręcićał, nakręcićany 1. «kręcąc wprawić w ruch, za pomocą kręcenia (naciągania sprężyny) uczynić jakiś… … Słownik języka polskiego
ponakręcać — dk I, ponakręcaćam, ponakręcaćasz, ponakręcaćają, ponakręcaćaj, ponakręcaćał, ponakręcaćany «nakręcić, wprawić w ruch wiele mechanizmów, kolejno, jeden po drugim» Ponakręcać zegary … Słownik języka polskiego
rozbujać — dk I, rozbujaćam, rozbujaćasz, rozbujaćają, rozbujaćaj, rozbujaćał, rozbujaćany «wprawić w ruch wahadłowy; rozkołysać, rozhuśtać» Rozbujać fotel na biegunach, kołyskę. Rozbujać dzwon. rozbujać się «zostać rozbujanym; rozhuśtać się, rozkołysać… … Słownik języka polskiego
rozchwiać — dk Xb, rozchwiaćchwieję, rozchwiaćchwiejesz, rozchwiaćchwiej, rozchwiaćchwiał, rozchwiaćchwiali a. rozchwiaćchwieli rzad. rozchwiewać ndk I, rozchwiaćam, rozchwiaćasz, rozchwiaćają, rozchwiaćaj, rozchwiaćał, rozchwiaćany 1. «wprawić w ruch… … Słownik języka polskiego
zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz … Słownik języka polskiego
